Na een heerlijk uitgebreid ontbijt verlaten we het mooie Natchez. Helaas is het uploaden niet gelukt. We vertrekken naar New Orleans en zijn heel benieuwd naar deze stad. We zijn google heel erg dankbaar voor de geweldige google maps app waar ook het openbaar vervoer in opgenomen is. Daardoor staan we binnen 40 minuten met een dagkaartje van $3,- in de binnenstad. Een vriendelijke meneer bevestigt ons dat we helemaal goed staan en helpt ons de goede overstap te maken. We zijn de enige blanken in de bus. De stad ziet er rommelig en groezelig uit. Het is duidelijk dat dit geen rijke stad is. We zijn op tijd bij de boot. Donkere wolken pakken zich samen boven de stad en storten na een kleine 20 minuten varen hun regen met bakken naar beneden. De omgeving is één grijs gordijn. Na 20 minuten trekt de bui voorbij en kunnen we even uitstappen naar het slagveld waar de Amerikanen in 1812 de Engelsen hebben verslagen. Een belangrijke overwinning voor de unie. Het heeft wel veel levens gekost. De Missisipi is niet echt een boeiende rivier en de omgeving is vooral industrie. Maar de verteller maakt alles goed. Op de terugweg luisteren we ademloos naar wat er in 2015 is gebeurd toen de orkaan Katrina zoveel heeft verwoest en de hulpverlening maar zo moeizaam op gang kwam. Maar, zoals Charles, de verteller zei: de orkaan heeft de ziel van New Orleans niet kapot gemaakt.

Een stad met een heel eigen sfeer. We hebben wat rond gelopen in het French Kwartier. Een mooie wijk met schitterende ijzeren balkons en daarbinnen één straat met café’s waar ze life muziek aanboden. Duidelijk een ander publiek dan in Nashville, veel meer gekleurd. We hebben in een leuk restaurant heerlijk geproefd van de creoolse keuken o.a. gumbo en jambalaya. En sinds dagen weer gegeten met echt bestek en porseleinen borden. ‘s Avonds hakken we weer knopen door over de route. Helaas stroken de weersverwachtingen niet met onze wensen. Het is wel een warme temperatuur, rond de dertig graden, maar met veel kans op regenbuien.